O "segundo corazón dos homes" -a próstata ou a glándula prostática- é un indicador da súa sexualidade e fertilidade. Polo tanto, cada home debe decidir por si mesmo se é perigoso para el non controlar o estado deste órgano. E co desenvolvemento da inflamación da glándula prostática, terás que facerte unha pregunta importante: como vivir coa prostatite?
Prostatite- unha enfermidade caracterizada pola presenza de inflamación e / ou infección localizada na glándula prostática.
Pode presentar unha gran variedade de signos clínicos e queixas.
Considere, para comezar, a función da glándula prostática:
- produción dun segredo, que é unha parte integrante do esperma e está implicado na licuación do exaculado, así como saturalo con nutrientes, como varios encimas e vitaminas, ácido cítrico, ións de cinc, que axudan a mellorar a motilidade e actividade dos espermatozoides;
- A próstata contén fibras musculares lisas que axudan á liberación dos espermatozoides da uretra durante a exaculación, evitan que os espermatozoides entren na vexiga e están implicados no mecanismo de retención urinaria.
- produce hormonas e substancias activas que regulan o funcionamento da zona xenital.
A prostatite, a hiperplasia benigna de próstata e o cancro de próstata son as tres principais enfermidades de órganos.
As tres enfermidades poden coexistir na mesma próstata ao mesmo tempo. É dicir, a presenza de prostatite non exclúe a presenza de hiperplasia de próstata e cancro de próstata no paciente e viceversa.
Causas da prostatite e factores de risco
Segundo as estatísticas, a prostatite é a enfermidade urolóxica máis común despois da hiperplasia (aumento de tamaño) e do cancro de próstata en homes menores de 50 anos e a terceira máis frecuente en homes maiores de 50 anos.
Polo menos o 30% das visitas urolóxicas ambulatorias débense a prostatite.
Para todos os homes que experimentaron prostatite, e o seu número aumentou nos últimos anos, está claro que non haberá vida sinxela e despreocupada con tal enfermidade. Moitos factores inflúen na aparición da enfermidade. Esta é unha ecoloxía deteriorada e un ritmo de vida frenético, como resultado do cal os homes están expostos ao estrés e á depresión; ás veces, estas razóns non se poden cambiar, pero hai factores que dependen completamente dos propios homes.
As causas máis comúns da enfermidade:
- estilo de vida sedentario, traballo sedentario, descanso diante da televisión;
- abstinencia prolongada da actividade sexual;
- dieta errática que leva a un metabolismo inadecuado;
- malos hábitos: fumar, beber alcohol e cervexa;
- enfermidades crónicas do sistema xenitourinario;
- cambio frecuente de parellas sexuais aumenta o risco de prostatite;
- enfermidades de transmisión sexual e infeccións xenitourinarias;
- exaculación atrasada e exaculación durante o coito;
- consumo excesivo de alimentos picantes, graxos, salgados e picantes;
- estreñimiento frecuente, hemorróidas;
- inmunidade reducida.
As posibles causas da prostatite tamén inclúen:
- refluxo intraprostático de orina como resultado da micção disfuncional (a urina, con certos factores predispoñentes, pode entrar na glándula prostática a través dos condutos prostáticos, provocando un proceso inflamatorio);
- sexo anal sen protección;
- estreitamento do prepucio (fimose);
- enfermidades autoinmunes;
- cambios funcionais e anatómicos nos músculos do chan pélvico;
- cambios no sistema nervioso central, incluíndo cambios funcionais e anatómicos no cerebro;
- actividade sexual traumática e inusual;
- factores psicolóxicos (nun número de estudos comprobouse a influencia do estrés psicolóxico na aparición de síntomas de prostatite crónica - nalgúns pacientes diagnosticáronse trastornos psicosomáticos, cuxo tratamento diminuíu os síntomas da prostatite e a probabilidade de recaída). foron sinalados).
Síntomas:
- dor ou ardor ao ouriñar (disuria);
- trastornos urinarios;
- decoloración da orina e / ou seme;
- a aparición de sangue na orina e / ou seme;
- dor e / ou molestias no abdome, ingle ou lumbar;
- dor e / ou molestias no perineo;
- dor e / ou molestias no pene e testículos;
- dor e / ou molestias durante a exaculación;
- aumento da temperatura corporal (con prostatite bacteriana aguda).
Diagnóstico:
Segundo a clasificación xeralmente recoñecida da prostatite NIH (Institutos Nacionais de Saúde dos Estados Unidos), hai catro categorías de enfermidades, denotadas tradicionalmente con números romanos:
I - prostatite bacteriana aguda;
II - prostatite bacteriana crónica;
III - Prostatite bacteriana crónica / síndrome de dor pélvica crónica (CP / CPPS):
IV - asintomática (asintomática) prostatite crónica.
O diagnóstico da prostatite implica un exame rectal dixital (examen rectal), que implica sentir (palpar) a glándula prostática co dedo índice a través do ano (recto).
Exploración rectal dixital (DRE)- unha importante manipulación diagnóstica con sospeita de calquera patoloxía por parte da glándula prostática. Polo tanto, é aconsellable que os homes non se neguen a realizalo.
O diagnóstico de laboratorio, en primeiro lugar, inclúe unha proba xeral de orina, na que se observa un aumento do número de leucocitos. Recoméndase o cultivo bacteriolóxico de ouriños, secrecións prostáticas e seme, así como un frotis uretral para as ITS. A partir dos resultados da análise, é posible determinar a presenza de bacterias e a súa sensibilidade aos antibióticos e, así, axustar a terapia antibiótica prescrita. Tamén se realiza unha análise xeral de sangue para avaliar o estado xeral do corpo e a súa resposta ao proceso inflamatorio.
Tampouco se recomenda a determinación do marcador (PSA), as súas fraccións, debido ao baixo contido de información e á distorsión dos datos no contexto da inflamación.
Tratamento da prostatite
O principal no tratamento dunha enfermidade é un enfoque integrado e a aplicación estrita de todas as recomendacións dun especialista. A medicina alcanzou bos resultados na erradicación da prostatite. Despois de que o paciente atopou "o seu" urólogo, en quen confiaba incondicionalmente, é importante non interromper o algoritmo das accións terapéuticas. En ningún caso se debe interromper o tratamento tras o inicio do alivio que se produce despois de tomar medicamentos que combaten a infección que entrou no organismo.
Este primeiro éxito hai que consolidalo e continuar. O tratamento implica non só destruír bacterias nocivas, senón tamén restaurar os tecidos da próstata danados, aumentar a inmunidade e corrixir outros cambios que se produciron no corpo como resultado da inflamación. Ao comezo do artigo, dicíase que a vida con prostatite non será despreocupada. Desafortunadamente, algúns pacientes, observando unha mellora na súa saúde, paran a metade do tratamento cun especialista e aburridas viaxes á clínica para os procedementos, e despois eles mesmos están implicados na cura. Polo tanto, facelo non só é imposible, senón tamén perigoso.
Como se trata a prostatite na clínica?
O urólogo trata a prostatite e outras enfermidades do sistema xenitourinario, baseándose en pautas clínicas internacionais. Isto significa que non só utiliza os seus coñecementos profesionais, senón que tamén se centra en métodos de diagnóstico e terapia cientificamente probados e aceptados en todo o mundo.
Os nosos médicos non prescriben medicamentos e exames ineficaces "por se acaso", non tratan enfermidades inexistentes. Ao facer un diagnóstico, o urólogo confía nos datos obtidos do exame do paciente, o cadro clínico, os datos de laboratorio e estudos instrumentais.
Sobre os perigos da automedicación
Sen coñecementos suficientes no campo da medicina, a automedicación só pode facer dano. Ningún método popular, designado de forma independente, non servirá de nada. O urólogo debe converterse no principal amigo e conselleiro do home na loita contra a lacra. Só un profesional pode dicirche cales son os métodos que se poden usar para complementar o tratamento con medicamentos. Ademais da medicina tradicional, que axuda significativamente a facer fronte á enfermidade, pero só xunto co tratamento tradicional, tamén hai unha gran cantidade de suplementos dietéticos que inundaron os estantes das farmacias. Unha persoa ignorante cre inxenuamente que o uso de suplementos dietéticos o aliviará da prostatite. Lembre que a automedicación pode levar á cronicidade e á progresión da enfermidade.